Darine el Houfi

“Stichting Leren Voor De Toekomst bestond al voor de crisis. Ik had het opgezet, omdat ik als leerling zelf huiswerkbegeleiding nodig had, maar mijn ouders niet de financiële middelen hadden om dure huiswerkbegeleiding te betalen. Ik wilde goed onderwijs mogelijk maken voor jongens en meisjes zoals ik. Ik kom zelf uit een achterstandswijk, ik weet hoe het is om daar te leven. Daarom kunnen jongeren zich met mij identificeren en andersom. Ik zie mezelf een beetje als de Ali B van het onderwijs. 

De coronacrisis was een hel. We zouden een drukke periode voor de boeg hebben, we hadden een paar grote opdrachten met scholen afgesloten voor de meivakantie en toen kwam opeens de lockdown. De mentoren die voor ons werken konden opeens niet meer aan het werk, bijna duizend leerlingen kregen opeens geen begeleiding meer. Ik zat er helemaal doorheen, het heeft me heel erg geraakt. Vooral het gebrek aan persoonlijk contact met iedereen heeft er ingehakt. Je moet echt een bikkel zijn om deze klappen op te vangen als ondernemer. Eerst hebben we geprobeerd over te gaan op digitale begeleiding, maar dat bleek niet te werken. Het opende echt mijn ogen: veel kinderen waren niet klaar voor digitaal onderwijs! Veel kinderen hadden niet eens een laptop. Sommige kinderen delen een kamer met drie of vier anderen. Het was heel zwaar voor ze. Ik heb geprobeerd met sommige leerlingen contact te houden. Bijvoorbeeld door samen een iftar (de maaltijd die gedurende de vastenmaand Ramadan door moslims genuttigd wordt direct na zonsondergang) te houden met een leerling tijdens de Ramadan.  En ik had extra aandacht voor een jongen die zijn moeder op jonge leeftijd had verloren en het thuis zwaar had. Toen dacht ik: in plaats van digitale huiswerkbegeleiding is het nu misschien nog belangrijker om persoonlijke aandacht te geven aan deze groep kinderen. Toen heb ik onze mentoren gevraagd hetzelfde te doen: te luisteren naar kinderen die graag wilden praten over hun thuissituatie en hoe ze daarmee omgingen. Die contactmomenten met elkaar die werden heel belangrijk, niet alleen voor de kinderen, maar ook voor mij. Daar voelde iedereen zich beter en minder alleen door. Maar het is frustrerend om te zien dat we normaal kinderen konden helpen om hogere cijfers te halen, en dat dat nu niet meer kan. In ieder geval moeten de scholen echt open blijven, dat is voor veel kinderen zo belangrijk!”